بی تردید همه ما این شعر زیبا را بیاد داریم

به دست خود درختی می نشانم              به پایش جوی آبی می کشانم

 کمی تخم چمن بر روی خاکش                        برای یادگاری می فشانم

 درختم کم کم آرد بر گ و باری                 بسازد بر سر خود شاخساری

چمن روید در آنجا سبز و خرم                    شود زیر درختم سبزه زاری

به تابستان که گرما رو نماید                  درختم چتر خود را می گشاید

خنک می سازد آنجا را ز سایه                      دل هر رهگذر را می رباید

به پایش خسته ای بی حال و بی تاب       میان روز گرمی می رود خواب

شود بیدار و گوید : ای که اینجا                درختی کاشتی روح تو شاداب

شنبه آغاز هفته درختکاری بود ،هفته ای که به نظر می رسد از تنها سنت های نیک باقی مانده از ما ایرانی ها است.

می خواهم برگردم به روستا و آن هم نه خیلی زیاد به 10سال پیش تا حال روستا، نگاه کنیم به اطراف ببینیم چه کرده ایم ما با منابع طبیعی و فضای سبز روستامون ،به نظرتون سالی چند درخت از جا کنده میشه و اینکه سالی چند نهال کاشته می شود؟آیا فضای روستا سبزتر شده یا نه؟

در این جا به چند مورد تکانده دهنده از اقدامات بی رحمانه ما با محیط اطرافمان به تصویر گذاشته شده دقت کنیم

به این تصاویر قطع درخت کهن سال در مسجد و بسیاری موارد دیگر را هم اضافه کنید. 

در این بین سهم سیل و اقدامات مثلا عمرانی را که کنار بزاریم ،باید ببینیم سهم هر یک از ماها در این بین چگونه بوده است. اطرافیان ما سالی چند درخت را از ریشه قطع میکنند،و سالی چند اصله را جایگزین آن میکنند.جالب است حتی شنیده ایم که خیلی با پول قطع درختانشان به سفرهای زیارتی هم می روند. در واقع درختان به چشم یک منبع در آمد نگاه می شود،چاره ای هم ندارند در جامعه ای که صنعت بمیرد و اشتغال زایی به فراموشی سپرده شود و امکانات به جای ایجاد اشتغال درروستا در جاهای دیگر مثل جعفر آباد کاشان هزینه شود،و از کارخانه ها فقط یک نام و یک وام باقی بماند منبع در آمد افراد آن نیز اینجور به انحراف می رود.

حال وظیفه اهل منابر و صاحب تریبون چیست؟امر به معروف و نهی از منکر برای جاهای خاصی است یا نه همیشه یاید به عنوان یک وظیفه شرعی سرلوحه یک مومن باشد.

همه این ها به کنار بیاید یک کار مثبت انجام بدهیم، اصلا از همین جا هم شروع کنیم و امسال همه به عنوان یک آذرانی به همه دوستانو همولایتی های خود هم نواشویم و با شعار هر آذرانی یک درخت برای سرسبزی و زیبایی روستامون بسیج شویم.و هرکسی که به روستی خود عشق می ورزد بر خود واجب بداند که برای سرسبزی آذران یک نهال بکارد. تا با این کار هم یک یادگار نیک برای خود به جا بگزاریم و هم گامی مثبت برداشته باشیم.

امیدوارم در اجرای کردن این شعار امسال شورای اسلامی و کانون های فرهنگی نیز با وبلاگ همراه شوند.